Giewont
Być w Tatrach i chociaż raz, nie wejść na Giewont, to jak być w Watykanie i
nie zobaczyć Papieża.
Giewont to masyw górski Tatr Zachodnich, który przy długości 2,7 km osiąga
wysokość 1894 m n.p.m. Głównym wierzchołkiem tego masywu jest Wielki Giewont,
często uważany za najwyższy szczyt Tatr Zachodnich, położony w całości na
terenie Polski. W skład masywu Giewontu wchodzą Wielki Giewont (1894 m), Mały
Giewont (1728m) oraz Długi Giewont (1867m).
Podłoże z którego zbudowany jest
Masyw Giewontu sprzyja występowaniu
bogatej flory roślin wapieniolubnych, takich jak: ostrołódka polna, rogownica
szerokolistna, starzec pomarańczowy, szarota Hoppego, wierzba oszczepowata,
jastrzębiec śląski czy podrostek alpejski. Ciekawostką, jest fakt, iż ściany
Giewontu są jednym z niewielu miejsc, dzięki którym kozice, które występują w
Tatrach, mogą przetrwać zimę.
Na szczyt Wielkiego Giewontu możemy
dojść trzema popularnymi szlakami turystycznymi. Ja wybrałam szlak niebieski z
Kuźnic przez Kalatówki, Dolinę Kondratową i przez Kondracką Przełęcz. Osobiście
uważam ten szlak za bardzo wyczerpujący szczególnie w bardzo słoneczne dni, w
których temperatura przekracza 25 stopni. Cieszący się złą sławą końcowy etap
wejścia na szczyt, który zabezpieczony jest łańcuchami wydaje się nie sprawiać
kłopotów, jednak proponuję zabrać ze sobą rękawiczki np. rowerowe, które
ułatwiają pracę na łańcuchach. Sam widok, który rozpościera się ze szczytu
rekompensuje wszelki wysiłek włożony w dotarcie do tego przepięknego miejsca.
